••• آسمانه

♥ مطالب ادبی .!.!.!.!. مطالب مذهبی ♥

حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع: مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ- أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ وَ آخِرُهُ جِيفَةٌ- وَ لَا يَرْزُقُ نَفْسَهُ وَ لَا يَدْفَعُ حَتْفَهُ

و درود خدا بر او، فرمود: فرزند آدم را با فخر فروشی چه کار او که در آغاز نطفه‌ای گنديده، و در پايان مرداری بد بو است، نه می‌تواند روزی خويشتن را فراهم کند، و نه مرگ را از خود دور نمايد.
(اعتقادی، علمی) 
 
 
 
 
 
 
 
 
وَ سُئِلَ مَنْ أَشْعَرُ الشُّعَرَاءِ فَقَالَ ع‏
- إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ يَجْرُوا فِي حَلْبَةٍ- تُعْرَفُ الْغَايَةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا- فَإِنْ كَانَ وَ لَا بُدَّ فَالْمَلِكُ الضِّلِّيلُ يريد إمرأ القيس

 

 و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسيد بزرگ‌ترين شاعر عرب کيست فرمود:) شاعران در يک وادی روشنی نتاخته‌اند تا پايان کار معلوم شود، و اگر ناچار بايد داوری کرد،
پس پادشاه گمراهان، بزرگ‌ترين شاعر است.
(هنری، علمی)

 

 

 

+ نوشته شده در دو شنبه 20 مرداد 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اعتقادی,علمی,هنری,فرزند آدم,فخر فروشی,نطفه,مردار,روزی,مرگ,شاعر,پادشاهان گمراه, ساعت 9:52 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع: إِنَّ أَخْسَرَ النَّاسِ صَفْقَةً وَ أَخْيَبَهُمْ سَعْياً- رَجُلٌ أَخْلَقَ بَدَنَهُ فِي طَلَبِ مَالِهِ- وَ لَمْ تُسَاعِدْهُ الْمَقَادِيرُ عَلَى إِرَادَتِهِ- فَخَرَجَ مِنَ الدُّنْيَا بِحَسْرَتِهِ وَ قَدِمَ عَلَى الْآخِرَةِ بِتَبِعَتِهِ

 و درود خدا بر او، فرمود: همانا زيانکارترين مردم در معاملات، و نوميدترين مردم در تلاش، مردی است که تن در گرد آوری مال خسته دارد، امّا تقديرها با خواست او هماهنگ نباشد، پس با حسرت از دنيا رود، و با بار گناه به آخرت روی آورد.
 
(اعتقادی، اقتصادی)
 
 
 
 
 
 

وَ قَالَ ع: الرِّزْقُ رِزْقَانِ طَالِبٌ وَ مَطْلُوبٌ- فَمَنْ طَلَبَ الدُّنْيَا طَلَبَهُ الْمَوْتُ حَتَّى يُخْرِجَهُ عَنْهَا- وَ مَنْ طَلَبَ الْآخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْيَا حَتَّى يَسْتَوْفِيَ رِزْقَهُ مِنْهَا

 

 و درود خدا بر او، فرمود: روزی بر دو قسم است: آن که تو را می‌خواهد، و آن که تو او را می‌جويی. کسی که دنيا را خواهد، مگر نيز او را می‌طلبد تا از دنيا بيرونش کند، و کسی که آخرت خواهد، دنيا او را می‌طلبد تا روزی او را به تمام پردازد.
(اقتصادی، اعتقادی)

 

 

 

 

+ نوشته شده در دو شنبه 19 خرداد 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اقتصادی,پند اعتقادی,مردم,مال,دنیا,معامله,حسرت دنیا,بار گناه,روزی,آخرت, ساعت 15:29 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع الْبُخْلُ جَامِعٌ لِمَسَاوِئِ الْعُيُوبِ- وَ هُوَ زِمَامٌ يُقَادُ بِهِ إِلَى كُلِّ سُوءٍ

و درود خدا بر او، فرمود: بخل ورزيدن کانون تمام عيب‌ها، و مهاری است که انسان را به سوی هر بدی می‌کشاند.
 
(اخلاقی، اقتصادی) 
 
 
 
 
 


وَ قَالَ ع يَا ابْنَ آدَمَ الرِّزْقُ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ- وَ رِزْقٌ يَطْلُبُكَ فَإِنْ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاكَ- فَلَا تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلَى هَمِّ يَوْمِكَ- كَفَاكَ كُلُّ يَوْمٍ عَلَى مَا فِيهِ- فَإِنْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ- فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَيُؤْتِيكَ فِي كُلِّ غَدٍ جَدِيدٍ مَا قَسَمَ لَكَ- وَ إِنْ لَمْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ- فَمَا تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فِيمَا لَيْسَ لَكَ- وَ لَنْ يَسْبِقَكَ إِلَى رِزْقِكَ طَالِبٌ- وَ لَنْ يَغْلِبَكَ عَلَيْهِ غَالِبٌ- وَ لَنْ يُبْطِئَ عَنْكَ مَا قَدْ قُدِّرَ لَكَ قال الرضي و قد مضى هذا الكلام- فيما تقدم من هذا الباب- إلا أنه هاهنا أوضح و أشرح فلذلك كررناه- على القاعدة المقررة في أول الكتاب

 

و درود خدا بر او، فرمود: ای فرزند آدم روزی دو گونه است، روزيی که تو آن را جويی، و روزيی که تو را می‌جويد، که اگر به سراغش نروی به سوی تو آيد. پس اندوه سال خود را بر اندوه امروزت منه، که بر طرف کردن اندوه هر روز از عمر تو را کافی است. اگر سال آينده در شمار عمر تو باشد همانا خدای بزرگ در هر روز سهم تو را خواهد داد،
و اگر از شمار عمرت نباشد تو را با اندوه آنچه کار است که هرگز جوينده‌ای در گرفتن سهم روزی تو بر تو پيشی نگيرد، و چيره شونده‌ای بر تو چيره نگردد، و آنچه برای تو مقدّر گشته بی‌کم و کاست به تو خواهد رسيد. 
می‌گويم: (اين سخن امام عليه السّلام در حکمت 267 آمده، امّا چون در اينجا همان مفاهيم آشکارتر و روشن‌تر بيان گرديد آن را بر أساس روشی که در آغاز کتاب تذکّر داديم آورديم».
(اقتصادی، اعتقادی) 

 

 

+ نوشته شده در چهار شنبه 24 ارديبهشت 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اقتصادی,اعتقادی,بخل,کانون تمام عیب ها,روزی, ساعت 15:0 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قِيلَ لَهُ ع لَوْ سُدَّ عَلَى رَجُلٍ بَابُ بَيْتِهِ وَ تُرِكَ فِيهِ- مِنْ أَيْنَ كَانَ يَأْتِيهِ رِزْقُهُ- فَقَالَ ع مِنْ حَيْثُ يَأْتِيهِ أَجَلُهُ

 و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسيدند اگر در خانه مردی را به رويش بندند، روزی او از کجا خواهد آمد فرمود) از آن جايی که مرگ او می‌آيد
 
(اعتقادی)
 
 
 
 
 
 

وَ عَزَّى قَوْماً عَنْ مَيِّتٍ مَاتَ لَهُمْ فَقَالَ ع- إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَيْسَ لَكُمْ بَدَأَ- وَ لَا إِلَيْكُمُ انْتَهَى- وَ قَدْ كَانَ صَاحِبُكُمْ هَذَا يُسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ- فَإِنْ قَدِمَ عَلَيْكُمْ وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَيْهِ

 

 و درود خدا بر او، فرمود: (مردمی را در مرگ يکی از خويشاوندانشان چنين تسليت گفت) مردن از شما آغاز نشده، و به شما نيز پايان نخواهد يافت. اين دوست شما به سفر می‌رفت، اکنون پنداريد که به يکی از سفرها، رفته، اگر او باز نگردد، شما به سوی او خواهيد رفت.
(اخلاق اجتماعی)

 

 

 

 

+ نوشته شده در شنبه 13 ارديبهشت 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاق اجتماعی,پند اعتقادی,روزی,مرگ,سفر,تسلیت, ساعت 14:16 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع أَشَدُّ الذُّنُوبِ مَا اسْتَهَانَ بِهِ صَاحِبُهُ

و درود خدا بر او، فرمود: سخت‌ترين گناه، آن که گناهکار آن را کوچک بشمارد.
 
(اخلاقی) 
 
 
 
 
 



وَ قَالَ ع مَنْ نَظَرَ فِي عَيْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ- وَ مَنْ رَضِيَ بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ يَحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ- وَ مَنْ سَلَّ سَيْفَ الْبَغْيِ قُتِلَ بِهِ- وَ مَنْ كَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ- وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ- وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ- وَ مَنْ كَثُرَ كَلَامُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ- وَ مَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَيَاؤُهُ- وَ مَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ- وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ- وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ- وَ مَنْ نَظَرَ فِي عُيُوبِ النَّاسِ فَأَنْكَرَهَا- ثُمَّ رَضِيَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِكَ الْأَحْمَقُ بِعَيْنِهِ- وَ الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ- وَ مَنْ أَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ- رَضِيَ مِنَ الدُّنْيَا بِالْيَسِيرِ- وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ- قَلَّ كَلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يَعْنِيهِ

 

 و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که در عيب خود بنگرد از عيب جويی ديگران باز ماند، و کسی که به روزی خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود اندوهگين نباشد، و کسی که شمشير ستم بر کشد با آن کشته شود، و آن کس که در کارها خود را به رنج اندازد خود را هلاک سازد، و هر کس خود را در گردابهای بلا افکند غرق گردد، و هر کس به جاهای بد نام قدم گذاشت متّهم گرديد. و کسی که زياد سخن می‌گويد زياد هم اشتباه دارد، و هر کس که بسيار اشتباه کرد، شرم و حياء او اندک است، و آن که شرم او اندک، پرهيزکاری او نيز اندک خواهد بود، و کسی که پرهيزکاری او اندک است دلش مرده، و آن که دلش مرده باشد. در آتش جهنّم سقوط خواهد کرد. و آن کس که زشتی‌های مردم را بنگرد، و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتی‌ها را مرتکب شود، پس او احمق واقعی است. قناعت، مالی است که پايان نيابد، و آن کس که فراوان به ياد مرگ باشد در دنيا به اندک چيزی خشنود است، و هر کس بداند که گفتار او نيز از اعمال او به حساب می‌آيد جز به ضرورت سخن نگويد.
(اخلاقی، معنوی)

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ- فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الْأَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ- فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مُتِّعَ بِهِ غَنِيٌّ- وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ

 و درود خدا بر او، فرمود: همانا خدای سبحان روزی فقراء را در اموال سرمايه‌داران قرار داده است، پس فقيری گرسنه نمی‌ماند جز به کاميابی توانگران، و خداوند از آنان در باره گرسنگی گرسنگان خواهد پرسيد.
 
(اقتصادی، اجتماعی)
 
 
 
 
 
 
 
وَ قَالَ ع الِاسْتِغْنَاءُ عَنِ الْعُذْرِ أَعَزُّ مِنَ الصِّدْقِ بِهِ

 

 و درود خدا بر او، فرمود: بی‌نيازی از عذر خواهی، گرامی‌تر از عذر راستين است.
(اخلاق اجتماعی)

 

 

 

 

 

+ نوشته شده در شنبه 30 فروردين 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاق اجتماعی,پند اقتصادی,اجتماعی,روزی,فقرا,توانگران,عذر خواهی, ساعت 11:38 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ سُئِلَ ع كَيْفَ يُحَاسِبُ اللَّهُ الْخَلْقَ عَلَى كَثْرَتِهِمْ- فَقَالَ ع كَمَا يَرْزُقُهُمْ عَلَى كَثْرَتِهِمْ- فَقِيلَ كَيْفَ يُحَاسِبُهُمْ وَ لَا يَرَوْنَهُ- فَقَالَ ع كَمَا يَرْزُقُهُمْ وَ لَا يَرَوْنَهُ

و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسيدند چگونه خدا با فراوانی انسان‌ها به حسابشان رسيدگی می‌کند پاسخ داد:) آن چنانکه با فراوانی آنان روزيشان می‌دهد (و باز پرسيدند چگونه به حساب انسان‌ها رسيدگی می‌کند که او را نمی‌بينند فرمود) همان گونه که آنان را روزی می‌دهد و او را نمی‌بينند
 (اعتقادی) 
 
 
 
 
 
 
 
 

وَ قَالَ ع رَسُولُكَ تَرْجُمَانُ عَقْلِكَ- وَ كِتَابُكَ أَبْلَغُ مَا يَنْطِقُ عَنْكَ
 
 و درود خدا بر او، فرمود: فرستاده تو بيانگر ميزان عقل تو، و نامه تو گوياترين سخنگوی تو است.
(اجتماعی، سياسی)

 

 

 

 

 

+ نوشته شده در شنبه 16 فروردين 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اجتماعی,پند سیاسی,اعتقادی,حساب,روزی,نامه,فرستاده,, ساعت 13:15 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ- وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِيِّهِ- وَ كُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّيْ‏ءِ الْمُتَنَافَسِ فِيهِ- عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ لِفَقْدِهِ- وَ الْأَمَانِيُّ تُعْمِي أَعْيُنَ الْبَصَائِرِ- وَ الْحَظُّ يَأْتِي مَنْ لَا يَأْتِيهِ

و درود خدا بر او، فرمود: طمع به هلاکت می‌کشاند و نجات نمی‌دهد، و به آنچه ضمانت کند، وفادار نيست، و بسا نوشنده آبی که پيش از سيراب شدن گلو گيرش شد، و ارزش آنچه که بر سر آن رقابت می‌کنند، هر چه بيشتر باشد، مصيبت از دست دادنش اندوهبارتر خواهد بود، و آرزوها چشم بصيرت را کور می‌کند، و آنچه روزی هر کسی است بی جستجو خواهد رسيد.
(اخلاقی، اجتماعی) 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
وَ قَالَ ع اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ- مِنْ أَنْ تُحَسِّنَ فِي لَامِعَةِ الْعُيُونِ عَلَانِيَتِي- وَ تُقَبِّحَ فِيمَا أُبْطِنُ لَكَ سَرِيرَتِي- مُحَافِظاً عَلَى رِثَاءِ النَّاسِ مِنْ نَفْسِي- بِجَمِيعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَيْهِ مِنِّي- فَأُبْدِيَ لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِي- وَ أُفْضِيَ إِلَيْكَ بِسُوءِ عَمَلِي- تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِكَ وَ تَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِكَ

 

و درود خدا بر او، فرمود: خدايا به تو پناه می‌برم که ظاهر من در برابر ديده‌ها نيکو، و درونم در آنچه که از تو پنهان می‌دارم، زشت باشد، و بخواهم با اعمال و رفتاری که تو از آن آگاهی، توجّه مردم را به خود جلب نمايم، و چهره ظاهرم را زيبا نشان داده با اعمال نادرستی که درونم را زشت کرده به سوی تو آيم، تا به بندگانت نزديک، و از خشنودی تو دور گردم.
(اخلاقی) 

 

 

 

 

+ نوشته شده در یک شنبه 3 فروردين 1394برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اجتماعی,طمع,آرزو,روزی,ظاهر,باطن, ساعت 15:36 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع اعْلَمُوا عِلْماً يَقِيناً أَنَّ اللَّهَ لَمْ يَجْعَلْ لِلْعَبْدِ- وَ إِنْ عَظُمَتْ حِيلَتُهُ وَ اشْتَدَّتْ طَلِبَتُهُ- وَ قَوِيَتْ مَكِيدَتُهُ- أَكْثَرَ

مِمَّا سُمِّيَ لَهُ فِي الذِّكْرِ الْحَكِيمِ- وَ لَمْ يَحُلْ بَيْنَ الْعَبْدِ فِي ضَعْفِهِ وَ قِلَّةِ حِيلَتِهِ- وَ بَيْنَ أَنْ يَبْلُغَ مَا سُمِّيَ لَهُ فِي الذِّكْرِ الْحَكِيمِ- وَ الْعَارِفُ لِهَذَا الْعَامِلُ بِهِ- أَعْظَمُ النَّاسِ رَاحَةً فِي مَنْفَعَةٍ- وَ التَّارِكُ لَهُ الشَّاكُّ فِيهِ- أَعْظَمُ النَّاسِ شُغُلًا فِي مَضَرَّةٍ- وَ رُبَّ مُنْعَمٍ عَلَيْهِ مُسْتَدْرَجٌ بِالنُّعْمَى- وَ رُبَّ مُبْتَلًى مَصْنُوعٌ لَهُ بِالْبَلْوَى- فَزِدْ أَيُّهَا الْمُسْتَنْفِعُ فِي شُكْرِكَ- وَ قَصِّرْ مِنْ عَجَلَتِكَ- وَ قِفْ عِنْدَ مُنْتَهَى رِزْقِكَ

 

 و درود خدا بر او، فرمود: به يقين بدانيد خداوند برای بنده خود هر چند با سياست و سخت کوش و در طرح و نقشه نيرومند باشد، بيش از آنچه که در علم الهی وعده فرمود، قرار نخواهد داد، و ميان بنده، هر چند ناتوان و کم سياست باشد، و آنچه در قرآن برای او رقم زده حايلی نخواهد گذاشت، هر کس اين حقيقت را بشناسد و به کار گيرد، از همه مردم آسوده‌تر است و سود بيشتری خواهد برد. و آن که آن را واگذارد و در آن شک کند، از همه مردم گرفتارتر و زيانکارتر است، چه بسا نعمت داده شده‌ای که گرفتار عذاب شود، و بسا گرفتاری که در گرفتاری ساخته شده و آزمايش گردد، پس ای کسی که از اين گفتار بهرمند می‌شوی، بر شکر گزاری بيفزای، و از شتاب بی جا دست بردار، و به روزی رسيده قناعت کن.
(اعتقادی)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
وَ قَالَ ع لَا تَجْعَلُوا عِلْمَكُمْ جَهْلًا وَ يَقِينَكُمْ شَكّاً- إِذَا عَلِمْتُمْ فَاعْمَلُوا وَ إِذَا تَيَقَّنْتُمْ فَأَقْدِمُوا
 

 و درود خدا بر او، فرمود: علم خود را نادانی، و يقين خود را شک و ترديد مپنداريد، پس هر گاه دانستيد عمل کنيد، و چون به يقين رسيديد اقدام کنيد.
 (اخلاقی، تربيتی)

 

 

 

 
+ نوشته شده در شنبه 2 فروردين 1394برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند تربیتی,اعتقادی,روزی,عذاب,آزمایش,علم و عمل,یقین,اقدام کردن, ساعت 16:7 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ أَنْ يُعَرِّفَهُ الْإِيمَانَ- فَقَالَ ع إِذَا كَانَ الْغَدُ- فَأْتِنِي حَتَّى أُخْبِرَكَ عَلَى أَسْمَاعِ النَّاسِ- فَإِنْ نَسِيتَ مَقَالَتِي حَفِظَهَا عَلَيْكَ غَيْرُكَ- فَإِنَّ الْكَلَامَ كَالشَّارِدَةِ يَنْقُفُهَا هَذَا وَ يُخْطِئُهَا هَذَا و قد ذكرنا ما أجابه به- فيما تقدم من هذا الباب و هو قوله- الإيمان على أربع شعب

 و درود خدا بر او، فرمود: (شخصی از امام پرسيد که ايمان را تعريف کن) فردا نزد من بيا تا در جمع مردم پاسخ گويم، که اگر تو گفتارم را فراموش کنی ديگری آن را در خاطرش سپارد، زيرا گفتار چونان شکار رمنده است، يکی آن را به دست آورد، و ديگری آن را از دست می‌دهد. 
(پاسخ امام در حکمت 31 آمد که آن را نقل کرديم که ايمان را بر چهار شعبه تقسيم کرد)
(علمی)








وَ قَالَ ع يَا ابْنَ آدَمَ لَا تَحْمِلْ هَمَّ يَوْمِكَ الَّذِي لَمْ يَأْتِكَ- عَلَى يَوْمِكَ الَّذِي قَدْ أَتَاكَ- فَإِنَّهُ إِنْ يَكُ مِنْ عُمُرِكَ يَأْتِ اللَّهُ فِيهِ بِرِزْقِكَ
 
و درود خدا بر او، فرمود: ای فرزند آدم اندوه روز نيامده را بر امروزت ميفزا، زيرا اگر روز نرسيده، از عمر تو باشد خدا روزی تو را خواهد رساند.
(اعتقادی، معنوی)

 

 

 

 

 

+ نوشته شده در دو شنبه 26 اسفند 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند معنوی,پند علمی,اعتقادی,گفتار,شکار,روزی,اندوه, ساعت 13:11 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً وَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ‏

نَعِيماً وَ سُئِلَ ع عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى- فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً فَقَالَ هِيَ الْقَنَاعَةُ

 و درود خدا بر او، فرمود: آدمی را قناعت برای دولتمندی، و خوش خلقی برای فراوانی نعمت‌ها کافی است. (از امام سؤال شد تفسير آيه، فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً چيست فرمود) آن زندگی با قناعت است.
(اخلاقی، اقتصادی)
 
 
 
 
 
 

وَ قَالَ ع شَارِكُوا الَّذِي قَدْ أَقْبَلَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ- فَإِنَّهُ أَخْلَقُ لِلْغِنَى وَ أَجْدَرُ بِإِقْبَالِ الْحَظِّ عَلَيْهِ
 
 و درود خدا بر او، فرمود: با آن کس که روزی به او روی آورده شراکت کنيد، که او توانگری را سزاوارتر، و روی آمدن روزگار خوش را شايسته‌تر است.
(اقتصادی)

 

 

 

+ نوشته شده در چهار شنبه 7 اسفند 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اقتصادی,قناعت,دولتمندی,خوش خلقی,فراوانی نعمت ها,روزی,شراکت, ساعت 13:43 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع الصَّلَاةُ قُرْبَانُ كُلِّ تَقِيٍّ- وَ الْحَجُّ جِهَادُ كُلِّ ضَعِيفٍ- وَ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ زَكَاةٌ وَ زَكَاةُ الْبَدَنِ الصِّيَامُ- وَ جِهَادُ الْمَرْأَةِ حُسْنُ التَّبَعُّلِ

 و درود خدا بر او، فرمود: نماز، موجب نزديکی هر پارسايی به خداست، و حج جهاد هر ناتوان است. هر چيزی زکاتی دارد، و زکات تن، روزه، و جهاد زن، نيکو شوهر داری است.
 
(اخلاقی، معنوی)
 
 
 
 
وَ قَالَ ع اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ
 
 و درود خدا بر او، فرمود: روزی را با صدقه دادن فرود آوريد.
(اخلاقی، اقتصادی)

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 و قال ع الْغِنَى وَ الْفَقْرُ بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللَّهِ

 و درود خدا بر او، فرمود: فقر و بی نيازی ما پس از عرضه شدن بر خدا آشکار خواهد شد.
(اعتقادی، اقتصادی)
 


 

وَ قَالَ ع: مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ - أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ وَ آخِرُهُ جِيفَةٌ - وَ لَا يَرْزُقُ نَفْسَهُ وَ لَا يَدْفَعُ حَتْفَهُ

 و درود خدا بر او، فرمود: فرزند آدم را با فخر فروشی چه کار او که در آغاز نطفه‌ای گنديده،
و در پايان مرداری بد بو است، نه می‌تواند روزی خويشتن را فراهم کند،
و نه مرگ را از خود دور نمايد.
(اعتقادی، علمی)
+ نوشته شده در چهار شنبه 1 آبان 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اعتقادی,اقتصادی,علمی,فقر,بی نیازی,فرزندآدم,فخرفروشی,نطفه,مردار,روزی,مرگ, ساعت 14:8 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قِيلَ لَهُ ع لَوْ سُدَّ عَلَى رَجُلٍ بَابُ بَيْتِهِ وَ تُرِكَ فِيهِ -

مِنْ أَيْنَ كَانَ يَأْتِيهِ رِزْقُهُ - فَقَالَ ع مِنْ حَيْثُ يَأْتِيهِ أَجَلُهُ

 و درود خدا بر او، فرمود:
(از امام پرسيدند اگر در خانه مردی را به رويش بندند، روزی او از کجا خواهد آمد فرمود)
از آن جايی که مرگ او می‌آيد
(اعتقادی)
 





وَ قَالَ ع أَيُّهَا النَّاسُ لِيَرَكُمُ اللَّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِينَ - كَمَا يَرَاكُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِينَ
- إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ - فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اسْتِدْرَاجاً فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً
- وَ مَنْ ضُيِّقَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ - فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اخْتِبَاراً فَقَدْ ضَيَّعَ مَأْمُولًا

 و درود خدا بر او، فرمود: ای مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه کيفر، ترسان بنگرد.
زيرا کسی که رفاه و گشايش را زمينه گرفتار شدن خويش نداند، پس خود را از حوادث ترسناک ايمن می‌پندارد،
و آن کس که تنگدستی را آزمايش الهی نداند پاداشی را که اميدی به آن بود از دست خواهد داد.
(اخلاقی، اقتصادی)


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع مَنْ بَالَغَ فِي الْخُصُومَةِ أَثِمَ - وَ مَنْ قَصَّرَ فِيهَا ظُلِمَ -

وَ لَا يَسْتَطِيعُ أَنْ يَتَّقِيَ اللَّهَ مَنْ خَاصَمَ

 و درود خدا بر او، فرمود: کسی که در دشمنی زياده روی کند گناهکار،
و آن کس که در دشمنی کوتاهی‌ کند ستمکار است،
و هر کس که بی‌دليل دشمنی کند نمی‌تواند با تقوا باشد
(اخلاقی، سياسی)
 




وَ سُئِلَ ع كَيْفَ يُحَاسِبُ اللَّهُ الْخَلْقَ عَلَى كَثْرَتِهِمْ - فَقَالَ ع كَمَا يَرْزُقُهُمْ عَلَى كَثْرَتِهِمْ -
فَقِيلَ كَيْفَ يُحَاسِبُهُمْ وَ لَا يَرَوْنَهُ - فَقَالَ ع كَمَا يَرْزُقُهُمْ وَ لَا يَرَوْنَهُ

 و درود خدا بر او، فرمود:
(از امام پرسيدند چگونه خدا با فراوانی انسان‌ها به حسابشان رسيدگی می‌کند پاسخ داد:)
آن چنانکه با فراوانی آنان روزيشان می‌دهد
(و باز پرسيدند چگونه به حساب انسان‌ها رسيدگی می‌کند که او را نمی‌بينند فرمود)
همان گونه که آنان را روزی می‌دهد و او را نمی‌بينند
(اعتقادی)
+ نوشته شده در شنبه 23 شهريور 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند سیاسی,اعتقادی,دشمنی,گناهکار,ستمکار,تقوا,روزی, ساعت 9:18 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع شَارِكُوا الَّذِي قَدْ أَقْبَلَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ - فَإِنَّهُ أَخْلَقُ لِلْغِنَى وَ أَجْدَرُ بِإِقْبَالِ الْحَظِّ عَلَيْهِ

 و درود خدا بر او، فرمود: با آن کس که روزی به او روی آورده شراکت کنيد، که او توانگری را سزاوارتر، و روی آمدن روزگار خوش را شايسته‌تر است.
(اقتصادی)
 



وَ قَالَ ع: مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ الْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ الطَّوِيلَةِ قال الرضي - و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله - في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا
- فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا - و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين - ففرق ع بين نعمة العبد - و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة
- فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة - لأن نعم الله أبدا - تضعف على نعم المخلوق أضعافا كثيرة
- إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها - فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع

 و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که با دست کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش گيرد. 
می‌گويم: (معنی سخن اين است که آنچه انسان از اموال خود در راه خير و نيکی انفاق می‌کند، هر چند کم باشد، خداوند پاداش او را بسيار می‌دهد،
و منظور از «دو دست» در اينجا دو نعمت است، که امام عليه السّلام بين نعمت پروردگار، و نعمت از ناحيه انسان،
را با کوتاهی و بلندی فرق گذاشته است که نعمت و بخشش از ناحيه بنده را کوتاه، و از ناحيه خداوند را بلند قرار داده است،
بدان جهت که نعمت خدا هميشگی و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا که نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است،
بنا بر اين تمام نعمتها به نعمتهای خدا باز می‌گردد، و از آن سرچشمه می‌گيرد).
(اخلاقی، اقتصادی)


روزی

*چه بسيارند جنبندگاني که قدرت ندارند روزي خود را بر عهده بگيرند، خداست که به آنان و شما روزي مي دهد، و او شنوا و داناست.

*اگر از آنان بپرسي: چه کسي آسمان ها و زمين را آفريده و خورشيد و ماه را رام و مسخّر کرده؟ بي ترديد خواهند گفت: خدا. پس چگونه منحرف مي شوند؟!
*خدا روزي را براي هرکس از بندگانش که بخواهد وسعت مي دهد و يا تنگ مي گيرد؛ يقيناً خدا بر هر کاري تواناست،
*و اگر از آنان بپرسي: چه کسي از آسمان آبي نازل کرد و به وسيله آن زمين را پس از مردگي اش زنده ساخت؟ بي ترديد خواهند گفت: خدا. بگو: همه ستايش ها ويژه خداست، بلکه بيشترشان تعقّل نمي کنند.
*آيا ندانسته اند که خدا رزق و روزي را براي هرکه بخواهد فراخ و گشاده قرار مي دهد و تنگ مي گيرد؟ يقيناً در اين نشانه هايي است براي مردمي که ايمان دارند.
*خداست که شما را آفريد، آن گاه به شما روزي داد، سپس شما را مي ميراند، و پس از آن شما را زنده مي کند؛ آيا از معبودان شما کسي هست که چيزي از اين را انجام دهد؟ او منزّه و برتر است از اينکه به او شرک ورزند.
*فقط کساني به آيات ما ايمان مي آورند که وقتي به وسيله آن آيات به آنان تذکر داده شود، سجده کنان به رو در مي افتند و همراه با سپاس، پروردگارشان را از هر عيب و نقصي تنزيه مي کنند در حالي که تکبّر و سرکشي نمي ورزند؛پهلوهايشان از خوابگاه هايشان دور مي شود در حالي که همواره پروردگارشان را به علت بيم و اميد مي خوانند و از آنچه آنان را روزي داده ايم، انفاق مي کنند.
*بگو: يقيناً پروردگارم روزي را براي هر کس از بندگانش بخواهد وسعت مي دهد و يا تنگ مي گيرد، و هرچه را انفاق مي کنيد خدا عوضي را جايگزين آن مي کند؛ و او بهترين روزي دهندگان است.
*اي مردم! نعمت خدا را بر خودتان ياد کنيد. آيا جز خدا آفريننده اي هست که از آسمان و زمين شما را روزي دهد؟ هيچ معبودي جز او نيست، پس چگونه منصرفتان مي کنند؟
*آيا ندانسته اند که خدا رزق و روزي را براي هر که بخواهد وسعت مي دهد يا تنگ مي گيرد؟ بي ترديد در اين براي مردمي که ايمان دارند، نشانه هايي ست.
*اوست که نشانه هاي خود را به شما نشان مي دهد، و از آسمان براي شما روزي نازل مي کند؛ و فقط کساني متذکّر مي شوند که به سوي خدا باز مي گردند.
*کليدهاي آسمان ها و زمين فقط در سيطره مالکيّت اوست. رزق و روزي را براي هر کس که بخواهد وسعت مي دهد و يا تنگ مي گيرد. يقيناً او به همه چيز داناست.
*خدا نسبت به بندگانش بسيار مهربان و نيکوکار است، هر که را بخواهد روزي مي بخشد و او نيرومند و تواناي شکست ناپذير است.
* و اگر خدا روزي را بر بندگانش وسعت دهد، در زمين سرکشي و ستم کنند، ولي آنچه را بخواهد به اندازه نازل مي کند؛ يقيناً او به بندگانش آگاه و بيناست.
*بي ترديد خدا خود روزي دهنده و صاحب قدرت استوار است.
*و اوست که شما را توانگر کرد و سرمايه قابل ذخيره بخشيد،
*و او را از جايي که گمان نمي برد روزي مي دهد، و کسي که بر خدا توکل کند، خدا برايش کافي است، خدا فرمان و خواسته اش را مي رساند؛ يقيناً براي هر چيزي اندازه اي قرار داده است.
 
+ نوشته شده در سه شنبه 18 دی 1397برچسب:قرآن,ترجمه,روزی,معیشت,خوراک,غذا,رزق, ساعت 11:34 توسط آزاده یاسینی


مستمندان در قرآن

*و حقّ خويشاوندان و حقّ تهيدست و از راه مانده را بپرداز، و هيچ گونه اسراف و ولخرجي مکن.

*و هر گاه از آنها روي برتابي و انتظار رحمت پروردگارت را داشته باشي با گفتار نرم و آميخته لطف با آنها سخن بگو.
*فرزندانتان را از بيم تنگدستي نکشيد؛ ما به آنان و شما روزي مي دهيم، يقيناً کشتن آنان گناهي بزرگ است.
*و دستت را بخيلانه بسته مدار و به طور کامل هم دست و دل باز مباش که در نهايت نکوهيده درمانده گردي.
*پس حقّ خويشاوند و مسکين و در راه مانده را بده. اين انفاق براي آنان که خشنودي خدا را مي خواهند بهتر است؛ و اينان همان رستگارانند.
*آنچه خدا از اهل آن آبادي ها به پيامبرش بازگرداند اختصاص به خدا و پيامبر و اهل بيت پيامبر و يتيمان و مستمندان و در راه ماندگان دارد، تا ميان ثروتمندان شما دست به دست نگردد. و آنچه را پيامبر به شما عطا کرد بگيريد و از آنچه شما را نهي کرد، باز ايستيد و از خدا پروا کنيد؛ زيرا خدا سخت کيفر است
*اين اموال براي مهاجراني است كه از خانه و كاشانه و اموال خود بيرون رانده شدند، آنها فضل الهي و رضاي او را مي‏طلبند، و خدا و رسولش را ياري مي‏كنند، و آنها راستگويانند.
*و کساني که پيش از مهاجران در سراي هجرت و ايمان جاي گرفتند، کساني را که به سوي آنان هجرت کرده اند دوست دارند، و در سينه هاي خود نياز و چشم داشتي به آنچه به مهاجران داده شده است نمي يابند، و آنان را بر خود ترجيح مي دهند، گرچه خودشان را نياز شديدي باشد. و کساني را که از بخل و حرصشان بازداشته اند، اينان همان رستگارانند.
*و اما چون او را بيازمايد، پس روزي اش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد.
*و يکديگر را بر طعام دادن به مستمند تشويق نمي کنيد
*سوگند به ابتداي روز
*و سوگند به شب آن گاه که آرام گيرد،
*که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کينه قرار نداده است.
*و تو را تهيدست نيافت، پس بي نياز ساخت؟
*و تهيدست حاجت خواه را از خود مران
*آيا کسي که همواره روز جزا را انکار مي کند، ديدي؟
*و به طعام دادن به مستمند تشويق نمي کند.
+ نوشته شده در پنج شنبه 11 مرداد 1397برچسب:قرآن,مستمندان,فقرا,مسکین,تنگدستی,فرزندان,کشتن,بخیل,دست و دلباز,یتیم,ثروتمند,مهاجران,حرص,روزی,طعام دادن, ساعت 10:9 توسط آزاده یاسینی