حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع مَوَدَّةُ الْآبَاءِ قَرَابَةٌ بَيْنَ الْأَبْنَاءِ- وَ الْقَرَابَةُ إِلَى الْمَوَدَّةِ أَحْوَجُ مِنَ الْمَوَدَّةِ إِلَى الْقَرَابَةِ
و درود خدا بر او، فرمود: دوستی ميان پدران، سبب خويشاوندی فرزندان است، و خويشاوندی به دوستی نيازمندتر است از دوستی به خويشاوندی.
(اخلاق اجتماعی)
وَ قَالَ ع اتَّقُوا ظُنُونَ الْمُؤْمِنِينَ- فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ الْحَقَّ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ
و درود خدا بر او، فرمود: از گمان مؤمنان بپرهيزيد که خدا حق را بر زبان آنان قرار داده است.
(اخلاقی، معنوی)
+ نوشته شده در چهار شنبه 20 فروردين 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند معنوی,اخلاق اجتماعی,دوستی,خویشاوند,ظن,گمان,مومن,حق,زبان, ساعت 11:31 توسط آزاده یاسینی
|
