وَ قَالَ ع الْعَفَافُ زِينَةُ الْفَقْرِ وَ الشُّكْرُ زِينَةُ الْغِنَى

* هيچ مؤمني را نسزد که مؤمني را بکشد، مگر آنکه اين عمل از روي خطا و اشتباه اتفاق افتد. و کسي که مؤمني را از روي خطا و اشتباه بکشد، بايد يک برده مؤمن آزاد کند، و خون بهايي به وارثان مقتول پرداخت نمايد؛ مگر آنکه آنان خون بها را ببخشند. و اگر مقتول از گروهي باشد که دشمن شمايند و خود او مؤمن است، فقط آزاد کردن يک برده مؤمن بر عهده قاتل است. و اگر مقتول مؤمن، از گروهي باشد که ميان شما و آنان پيماني برقرار است، بايد خون بهايش را به وارثان او پرداخت کند، و نيز يک برده مؤمن آزاد نمايد. و کسي که برده نيافت، بايد دو ماه پياپي روزه بگيرد. به سبب توبه از سوي خداست؛ و خدا همواره دانا و حکيم است.