داستان

لقمان حکیم علیه‌السلام وقتى که از سرزمین خود بیرون رفت، در موصل ـ که به آن کوملیس گفته مى‌‏شد ـ فرود آمد.وقتى که در کارش در ماند و اندوهش شدّت گرفت و کسى هم نبود که او را در انجام دادن کارش کمک کند، پسرش را به خانه برد و در را بر روى خود بست و او را پند داد و گفت:

پسرم! دنیا، دریاى عمیقى است که انسان‏هاى بسیارى در آن هلاک شده‏‌اند. از عمل در آن، توشه بر گیر، و کشتى‏‌اى را بر گیر که مسافر آن، پَروامندى از خدا باشد. سپس سوار بر کشتى، به اعماق دریا برو، تا نجات یابى، و من نگرانم که نجات نیابى.

پسرم! کشتى (نجات) ایمان است، و بادبان آن توکّل، و ساکنان آن شکیبایى، و پاروهایش روزه و نماز و زکات.

پسرم! هر که بدون کشتى وارد دریا شود، غرق مى‏‌گردد.

پسرم! سخن اندک بگو، و خداوند عز و جل را در همه جا یاد کن؛ چرا که او تو را بیم داد و ترساند و آگاه ساخت و آموخت.

پسرم! از مردم پند بگیر، پیش از آن که تو مایه پند مردم شوى.

پسرم! از (پیش‏آمد) کوچک، پند بگیر و پیش از آن که بزرگ بر تو وارد شود.

پسرم! هنگام خشم، خود را مهار کن تا هیزم جهنّم نشوى.

پسرم! فقر، بهتر از این است که ستم کنى و سرکشى نمایى.

پسرم! بپرهیز از این که قرض بگیرى و در پرداخت آن، خیانت ورزى.

پسرم! بپرهیز از این که کسى را خوار نمایى؛ چرا که خود نیز خوار مى‏‌شوى.

پسرم! بپرهیز از این که فقیر از دنیا بیرون بروى و دیگرى را سرپرست کار و دارایى‌‏ات قرار دهى که او را امیر گردانده‏‌اى.

پسرم! خداى متعال، مردم را به خاطر عملشان گرو گرفته است. پس واى بر آنان، به خاطر آنچه دست و دلشان کسب کرده است.

پسرم! دنیا را در حالى که گناهان و شیطان در آن هستند، امن ندان.

پسرم! هر آینه نیکوکارانِ پیشین، مورد آزمون قرار گرفتند، پس پسینیان چگونه از آن نجات مى‌‏یابند؟

پسرم! دنیا را زندان خود قرار ده، تا آخرت، بهشت تو باشد.

پسرم! تو موظّف نشده‏‌اى که کوه‏ها را بر دوش بکشى، و نیز به انجام دادن چیزى که توانش را ندارى، موظّف نشده‏‌اى، پس گرفتارى را بر دوشت حمل نکن، و با دست خودت، خود را قربانى نکن.

پسرم! تو چنان که مى‏‌کارى، مى‏‌دِرَوى، و چنان که عمل مى‏‌کنى، مى‏‌یابى.

پسرم! با پادشاهان همسایگى نکن، که تو را مى‏‌کشند، و اطاعتشان نکن، که کافر مى‏‌گردى.

پسرم! با بینوایان همسایگى کن؛ بویژه با نادارها و بینوایان مسلمان.

پسرم! براى یتیم، همچون پدرى مهربان، و براى بیوه زنان، همچون همسرى دلسوز باش.

پسرم! چنین نیست که هر کس بگوید: "مرا بیامرز" آمرزیده شود. آمرزیده نشود، مگر کسى که پروردگارش را اطاعت کرده باشد.

نظرات شما عزیزان: